Brazilie 2 (vervolg)

Salvador de Bahia

We varen naar een van de eilanden in de Baia de Todos os Santos, waar tientallen prachtige eilanden liggen. Een prachtig en zeer tropisch uitziend strand. Op de terugweg naar het vasteland wordt het weer wat ruw en de golven klotsen metershoog over de behoorlijk schommelende boot. Afgezien van een kleine buitje in de Amazone en wat regen in Sao Paulo hebben we nog niet veel nattigheid gehad, maar hier hebben we hier regelmatig flinke tropische stortbuien. Ook hier is het winter, maar nog altijd zo’n 25 graden. 

Na een paar fantastische dagen in Salvador gaan we met de lijnbus het binnenland in. Einddoel: het stadje Lencois in de Chapada Diamantina. Door het droge arme binnenland over slechte wegen 6 uur met de bus, 350 km. De Chapada Diamantina ligt iets buiten de gebaande paden, je moet er een stukje voor omrijden, maar het is erg de moeite waard. Het is een hooggelegen savannelandschap met een overweldigende natuur: rotsen, tafelbergen, watervallen, grotten. Uitvalbasis is het pittoreske stadje Lencois. Deze plaats werd groot rond 1830, toen hier goud en diamanten gevonden werd en velen hier hun geluk beproefden. Zoals vaker was het snel weer gedaan met de rijkdom toen alles gedolven was. Lencois verviel, maar de prachtige koloniale gebouwen zijn er nog, een sfeer van vergane glorie. Vanuit dit stadje met een erg relaxte sfeer kun je vele dag- en meerdaagse tochten maken. De Glass waterval is maar liefst 422 m hoog.

We blijven een paar dagen in Lencois, een relaxte koloniale stad. Heerlijk om hier rond te dwalen met het echte Braziliaanse streetlife. De omgeving is prachtig en we maken hier mooie wandelingen. Ons hotel is redelijk luxe, een fraai design hotel, prachtig gelegen met wel heel lekker bijzonder eten. We hebben een grote kamer met een hangmat op het balkon, heerlijk na een stevige wandeling!

Ilha de Tinhare

Dan de lange weg terug naar Salvador en verder naar het zuiden. 200 km onder Salvador ligt de stad Valenca, vanwaar de ferry vertrekt naar Ilha de Tinhare. Een prachtig tropisch eiland, zo eentje dat je  alleen maar in films ziet, maar nooit zelf kunt vinden. Nou, wij hadden het hier wel gevonden!

In de haven van Valenca is het al een drukte van belang. De bagage wordt je bijna uit de handen gerukt door mannen die graag wat willen verdienen. Maar eenmaal op de ferry is de rust snel teruggekeerd en na een uurtje meren we aan op het eiland. De rust en het tropische decor zijn hier compleet: kilometers lange zandstranden, waar je bijna niemand ziet, en waar we uren langs wandelen, steile rotsen, palmwouden. De natuur en de stilte zijn overweldigend. Het dorp Morro de Sao Paulo is een lange onverharde straat met veel restaurantjes. Na het dorp beginnen de stranden en de natuur. Dit paradijsje is autoloos. De zonsondergang die iedere avond te zien is vanaf een heuveltje bij de haven is vermaard en heet de mooiste van Brazilie te zijn, cocktailtje er bij en het genieten is compleet!

hangmat! De sfeer is fantastisch relaxed hier. Helaas werkt het weer wat tegen. Het is half tot zwaar bewolkt en af en toe een flinke plensbui. De regentijd, helaas! Veel deert het ons niet, we gaan evengoed wel naar het strand. Het eten is hier alweer bijna het hoogtepunt van de dag, uitstekend. En dan komt toch het onverbiddelijke einde van de reis.

We horen dat er op het eiland een klein vliegveldje is, het is niet meer dan een grasveld die als landings- en opstijgbaan dient. Je kunt voor zo’n 50 dollar terugvliegen naar Salvador. Dat bespaart je 6 uur reizen, en we rekenen snel uit dat dit dus 6 paradijselijke uren meer betekent! We besluiten het te doen. Helaas worden de stortbuien nu een aaneengesloten regengordijn. Door de straten kolkende riviertjes. Schoenen en sokken uit, broekspijpen omhoog en waden door deze waterstromen naar het vliegveld. Het is een klein toestelletje, en er vliegen 6 passagiers mee. We vliegen door een onweersbui, nee het voelt niet echt prettig. Dan doemt na een half uur de stad Salvador op, gered!!

We landen veilig en na enkele uren gaan we met een “echt” vliegtuig weer op weg naar Nederland. Terugkijkend op een reis die spectaculaire hoogtepunten kende, het een na het ander. 4 weken weg, het leken wel 4 maanden. En nu ik dit opschrijf, na 4 jaar, lijkt het nog gisteren dat we deze reis maakten. Hij heeft een onvergetelijke indruk gemaakt.